W czasach największej popularności kredytów frankowych na takie finansowanie zakupu nieruchomości zdecydowały się tysiące klientów. Większość z nich nie rozumiała, jakie konsekwencje wiążą się z podpisywaną umową, a decyzję podejmowała pod presją czasu. Tak było właśnie w sprawie frankowej naszych Klientów przeciwko ING Bank Śląski, której szczegóły prezentujemy.
W 2008 roku nasi Klienci potrzebowali środków finansowych na budowę domu. Ponieważ kredytobiorczyni była już wcześniej klientką ING Banku Śląskiego, to właśnie do niego udali się powodowie, aby sprawdzić dostępną dla nich ofertę kredytu.
Pracownik banku przedstawił im franka szwajcarskiego jako walutę najlepszą i najbezpieczniejszą. Powodom zależało na zaciągnięciu zobowiązania w złotówkach, bo w tej walucie zarabiali, ale nie mieli takiej możliwości. W banku nie wytłumaczono im roli franka szwajcarskiego. Nie przedstawiono im historycznego kursu CHF. Nie pokazano im także symulacji na przyszłość. Nie wspomniano o tabelach kursowych ani o sposobie, w jaki są tworzone.
Powodowie nie mogli negocjować warunków umowy. Z jej treścią zapoznali się dopiero w dniu podpisywania w placówce. Podczas spotkania powodowie mieli pytania dotyczące umowy. Niestety do banku byli umówieni na 17. Na miejscu pracownik poinformował ich, że pracuje do godziny 18 i albo podpisują umowę i otrzymują pieniądze, albo rezygnują z zawarcia umowy.
W tych okolicznościach frankowicze nie mieli możliwości przeanalizowania zapisów umowy, która miała ich związać na wiele lat i nie dostrzegli zapisów, które nosiły znamiona abuzywności. Na szczęście po latach udało się im zawalczyć o swoje prawa i z naszą pomocą pozwać bank w sprawie frankowej.
Rozpatrujący sprawę sąd przeanalizował wszechstronnie sprawę i potwierdził nasze zarzuty wskazane w pozwie. Uzasadnienie orzeczenia było zgodne z ugruntowaną linią orzeczniczą w sprawach frankowych.
W ocenie Sądu wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego obejmującego analizę treści spornych zapisów umów prowadzi do stwierdzenia nieważności umowy w całości z powodu bezskuteczności jej głównych postanowień i niedopuszczalności ich zastąpienia innymi ze względu na konieczność utrzymania podstawowych elementów decydujących o jej charakterze prawnym.
W uzasadnieniu orzeczenia sąd przypomniał, że obowiązkiem przedsiębiorcy dokonującego czynności z konsumentem jest podjąć takie działania, aby w sposób jasny, przystępny, zrozumiały i wszechstronny wyjaśnić mu wszelkie niezbędne informacje mające istotne znaczenia dla umowy. Rolą banku było wyjaśnienie powodom zasad, na jakich będzie ustalany kurs waluty obcej. W szczególności należało ich poinformować o tym, że kursy te będą ustalane przez bank, a także w jaki sposób i na jakich zasadach.
Bank nie pouczył naszych Klientów o skutkach zawarcia kredytu indeksowanego do waluty obcej oraz o zagrożeniach z tego wynikających. Umowa zawierała odesłanie do tabeli kursów bez innych zastrzeżeń dotyczących zasad jej ustalania. W tych okolicznościach nawet jeśli w dacie zawierania umowy kurs sprzedaży CHF wobec złotego był znany, to nie oznacza, że w kolejnych dniach przypadających na następne miesiące i lata zakładanego przez strony wykonywania umowy powodowie tego kursu znać nie mogli, a jego ustalenie pozostawione było wyłącznie bankowi.
Takie postępowanie w umowach zawieranych z konsumentem jest niedopuszczalne i nie mogło zyskać aprobaty sądu.
W tych okolicznościach 20 marca 2024 roku został wydany końcowy wyrok w sprawie o sygn. akt II C 105/23 przeciwko ING Bank Śląski Spółce Akcyjnej.
Sąd Okręgowy w Katowicach, II Wydział Cywilny, w składzie, którego przewodniczącym była sędzia Bogusława Kubica:
Sprawa zakończyła się w po naszej myśli i stanowi kolejny sukces Kancelarii w sporach frankowych z ING Bankiem Śląskim.
